Archive for September, 2008

hostel life

Tuesday, September 30th, 2008

[Beijing, China]

[update 2008-09-02: Ziewający Pan to Don Emery, artysta, a Pani obok (z kuflem) to Angelika Morawska, fotograf, oboje wracali z festiwalu fotograficznego w Pingayo. Napiliśmy się piwka nie raz, pokazywaliśmy nawzajem zdjęcia, a z Panią Angeliką nawet fociliśmy razem nocny Pekin.]

fighting for a chance, i know now, this is who i really am

Monday, September 29th, 2008

[2008-09-13/15 – Shangri-La (Zhongdian), China]

Shangri-La, miejsce gdzie poczułem powiew Tybetu, dałem się oczarować tybetańskiej muzyce, uczestniczyłem w święcie pełni księżyca.

crossing the bridge

Sunday, September 28th, 2008

[Chengdu, China]

weeks are slow, days drag on, even practice and parties seem long, but i found myself going, i guess there’s nothing to do, oh well

Friday, September 26th, 2008

[2008-09-09 – Baisha, China]

in a place that don’t know my name

Friday, September 26th, 2008

[Chengdu, China]

Ostrzegali mnie od początku, że będzie ciężki tydzień, że Chińczycy mają wolne, że około 60 mln z nich wyrusza wtedy w drogę, że tłok, że bilety, że zaplanować. Następny tydzień. Ale już miałem przedsmak. Stacja kolejowa otoczona barierkami i kordonem policji. Plac przed stacją wypełniony ludźmi – wpuszczają na teren stacji tuż przed odjazdem. Pięciogodzinne opóźnienie pociągu. Pośród walizek, tobołków, zalegających ciał jeden białas z aparatem. Standardowo, na początku wielka sensacja, a potem, jak już okazało się, że obcy jest w dokładnie takiej samej sytuacji jak wszyscy już było ok. Czasem lepiej się wyróżniać, bo oto 200 par oczu pilnuje ci bagażu… A pani policjant próbowała powiedzieć mi, że na stacji nie można robić zdjęć, ale nie znaleźliśmy wspólnego języka – odpuściliśmy oboje.

Dziś Xian, a pojutrze już Pekin, tam prawdopodobnie przeczekam.

one thing I can never do, i can’t believe in me for you

Wednesday, September 24th, 2008

[Emei Mountain, China]

Dosyć szybko przekonuję się, że samotny trekking w chmurze w 30 stopniowym upale nie jest czymś, co lubię robić. No dobra, 5h wspinałem się po tych schodach. Ale w końcu odpuściłem, zjechałem do wioski (taki Szczyrk), wyspałem się jak człowiek, pojadłem jak człowiek, a następnego dnia autobus i kolejka linowa na sam szczyt i do widzenia. Cóż niech sobie niektórzy wolą 4 dni w chmurze, w pocie, w zapchlonych łóżkach, nie ja.

i look for a corner or a quieter room

Friday, September 19th, 2008

[Jade Dragon Snow Mountain, China]

To był chyba najgorszy dzień ze wszystkich. Zorganizowana wycieczka z chińskimi turystami. Nikt nie mówił po angielsku, traktowali mnie jak zwierzę/idiotę, musiałem czekać i marnować czas, toteż “let’s go, go, go”, i góra szczelnie pokryta chmurą, chińscy turyści w wypożyczonych czerwonych kurtkach jak te pierdolone lemmingi, oczywiście okazywali radość z osiągnięcia 4000m drąc się wniebogłosy. Szkoda gadać.

on the stairs, she grabs my arm, says what’s up, where you been, is something wrong? i try to just smile and say everything’s fine

Friday, September 19th, 2008

[2008-09-13 – Tiger Leaping Gorge, China]

snowflakes that kill

Thursday, September 18th, 2008

[2008-09-10 – Lugu Lake, China]

Lugu Lake, gdzie piłem piwo Snowflake. A mój przyjaciel Tomek ma t-shirt z napisem “Snowflakes that kill”. W ten sposób zrozumiałem kolejny kawałek wszechświata.

[2008-09-19 – Zjechałem z gór (11h), następnie pociąg (9h) i jestem w Chengdu. Znowu ciepło, t-tshirt i sandały, that’s better. Jak widać mam laga w zdjęciach.]

chicken is very impotant

Thursday, September 18th, 2008

For four days I was travelling with Vanessa and Bessie, two girls from Hong Kong. I met them when I took a trip to Snow Mountain nearby Lijiang. The trip was a total disaster for me – waking up early, being stuck with stupid Chinese tourists, wasting time waiting, then being forced to hurry up, hearing them shouting, etc. With the girls We travelled to the Lugu Lake and Shangrila. We quickly found out that even though we don’t have common backgrounds, culture, physical apperance (tiny people), but we share one thing – the level of craziness. So we had lots of fun, joking all the time about Chinese tourists (Checkie Chan clones – remember the famous scene from the Family Guy?), we disputed which is more important love or chicken (“chicken is very impotant” – repeated over and over with an Indian accent), I called them “tiny” (160 cms), they called me “giant”. My gosh, I had such a good time!

tyle wspólnego co z samochodami, drogimi, czyli nic

Monday, September 15th, 2008

Takie kwiatki można znaleźć przechadzając się pomiędzy domkami wokół klasztoru buddyjskiego w Shangrila.

najbardziej mnie teraz wkurwia u młodzieży to, że już więcej do niej nie należę

Monday, September 15th, 2008

[Lijiang, China]

Wszystkie przewodniki mówią o Lijiang, że jego stare miasto to labirynt kamiennych uliczek, w których łatwo się zgubić. Po tygodniu tam znałem każdą z nich, miałem ulubione miejsca z lokalnym i zachodnim jedzeniem, ulubiony spożywczy, gdzie sprzedawca cieszył się na mój widok, uliczni muzycy zaczęli mnie rozpoznawać, a ekspaci zaczęli powoli wciągać mnie do swojej społeczności. A to może oznaczać tylko jedno – czas ruszyć tyłek w inne miejsce.

[2008-09-16 – Jestem w Zhongdian (Shangrila) na ponad 3000 m, powiewa zapachem Tybetu, ale nie pakuję się tam, jadę dalej na północ.]

well i’m sure that i could be a movie star if i could get out of this place

Sunday, September 14th, 2008

droga na hel

Tuesday, September 9th, 2008

Przyjechałem z Dali do Lijiang… 6 dni temu. Uciekłem przed złą pogodą, ale tu wcale pogoda nie lepsza. No ale jakoś zasiedziałem się, bo ileż można uciekać przed niepogodą. Tym bardziej, że zamieszkałem w guest house’ie prowadzonym przez dziewczę, które zwie się Joy – “Enjoy Inn”. Poza tym przeziębienie, deszcze i chwilowy spadek motywacji do przemieszczania się. Jeszcze trochę pokręcę się po okolicy. Zdjęcia później.

music is my aeroplane

Monday, September 8th, 2008

Noc przed komputerem, by odświeżyć stare nałogi. A rano powoli wstrzykuję sobie porządną dawkę zupełnie nowej muzyki. Nowe albumy ulubionych stawiają na nogi, dodają chęci, pchają do przodu. Zabierają myśli, że może ja tutaj wariuję, bo oni śpiewają o tym co myślę, co czuję, za czym tęsknię, co tracę. A czasem to poprostu zagłuszacz tego zgiełku, czasem tylko Metallica, Linkin Park, czy Kazik, bez tego czasem nie dałbym rady w tym wrzaskliwym tłumie.

Wniosek: trzeba pielęgnować nałogi. :-)

something sweet

Monday, September 8th, 2008

jest jeszcze czas
by nauczyć się od nowa
bram, ulic, dzielnic
wysiedzianych kanap

jest jeszcze szansa
spamiętać numery i trasy
przejścia podziemne
ciemne bary

jeszcze nie jest za późno
by znaleźć spożywczy
gdzie w klapkach latem
twarożek i pół kilo czereśni

you may be offended and you may be afraid but don’t walk away don’t walk away

Sunday, September 7th, 2008

[2008-09-02 – 2008-09-03 – Dali, China]

Wokół piękne góry, ale pogoda nie sprzyja. Opuszczam Dali po 2 dniach. Zimno i pada.

Photos of the streets of Dali and and the Three Pagodas and Chong Sheng Temple.

dowcip o gąsce balbince

Saturday, September 6th, 2008

czasem cięższe miewam dni
czasem przytłacza
czasem za dużo

ludzi pokazujących palcem
śmiejących się
sprzedających
pocztówki, mapy, haszysz, sex with a lady

i nie ma do kogo zażartować
przejść obok
sprawić żeby spłynęło

i nie ma magicznego puszku
który otula do snu
i znika wszystkie problemy

no dobra, trochę mnie poniosło z tym zdjęciem :-)

nie przykładaj linijki do marzeń

Thursday, September 4th, 2008

[2008-08-31 – 2008-09-01 – Kunming, China]

Dziwny jest ten chiński modern-komunizm. W tym kraju wszechobecnych podróbek w centrum miasta stoją kolorowe butiki: Armani, Louis Vuitton, itp., gdzie sprzedawców jest więcej niż klientów, gdzie parkingowych jest więcej niż miejsc do parkowania, gdzie ochroniarze noszą białe rękawiczki. Ale wsiadasz w jeden autobus, jedziesz do końca linii, wsiadasz w drugi autobus i już jesteś w innym szarym świecie. Szare drogi, budynki, ludzie. Na szczęscie kawałek dalej zaczyna się zieleń.

W parku dzieją się rzeczy zaiste magiczne. Ludzie przynoszą instrumenty, grają, śpiewają, tańczą z wahlarzami. Albo grupki tańczące wspólnie, starzy i młodzi, do muzyki puszczanej z magnetofonów, tańce bardziej wyrafinowane lub w wężyka.

– Is Poland a public country?
– Well… No, it used to be, but it’s not anymore.