mywayaround.com

że istniejesz

Kiedyś nie popełniałem błędów. Żadnych. Nigdy. Twardo trzymałem się twardych zasad. Było tak przez całkiem długi czas (inni odpuścili sobie wcześniej).

Dziś jestem bogatszy o kilka upadków, pokus, z których skorzystałem. Zasady stały się płynne. Poszedłem ze światem na kompromis i wpasowałem się jakos we współczesne tzw. normy społeczne.

Zostało jednak kilka:
Nie krzywdzić innych, nie wykorzystywać, nie odnosić korzyści kosztem drugiego, nie zdradzać, nie oszukiwać, nie szkodzić, w miarę możliwości pomagać.

Zakładam, że jesteś dobry. Zakładam, że masz dobre intencje. Że kierujesz się takimi samymi zasadami jak ja. Wiem, w dzisiejszych czasach to samobójstwo. Jednak ja naprawdę staram się tak robić. I przepraszam, że czasem widzisz w moich oczach, że nie do końca ci dowierzam. Muszę nad tym jeszcze popracować.

Staram się nie oceniać innych – zbyt wiele razy upadłem. Dlatego toleruję cię, choć twój sposób życia mnie drażni. Jeżeli drażni mnie bardziej, to spotykam się z tobą rzadziej. Staram się nie ucinać znajomości, choć czasem po prostu wstaję i wychodzę, żeby nie powiedzieć ci czegoś przykrego. Nie chcę ciebie zmieniać. Poza tym i tak jesteś na to za stary. Poza tym widzę, że dajesz sobie radę w swoim świecie. Może po prostu twój świat tak bardzo różni się od mojego, że musisz być taki. Nie wiem. Jeśli tak jest, to nie chciałbym być w twojej skórze. Ale jeśli tak nie jest, to masz przechlapane. Zwykle jesteś w stanie sam wybierać swój świat. Więc sam za to odpowiadasz.

Czasem tylko nie radzę sobie z tym jaki jesteś i wtedy zazwyczaj ucinam kontakt. Czasem wyjeżdżam. Czasem palę twoje miasto, bo nie mogę znieść świadomości, że gdzieś na świecie jesteś. Że się uśmiechasz. Że krzywdzisz. Że istniejesz.