gra w karty
Sunday, November 23rd, 2008
if you don't know where you're going any road will take you there

[Dębki, Poland]








Pojechaliśmy z Koalą po klatkę. Niemal dokładnie rok po projekcie.
[Shanghai, China]








Każdy chce fotkę z Putongiem w tle.
[Beijing, China]

[Dreamer. Worker (bicycle rental point). Beijing, China.]


[Shanghai, China]

[Gdynia, 11.11.2008, Dzień Niepodległości]
Chiny, Hong Kong, Londyn, Warszawa, Gdynia. Pomieszanie z poplątaniem. Kilka zaliczonych kanap. Sam nie wiem, czy jestem w domu, czy w drodze. Plecak jak zawsze nierozpakowany leży na środku pokoju. Ale odpoczywam i ładuję baterie. Bo tu można w końcu przestać się pilnować. Bagażu, aparatu, godzin, stron świata. Dziwnie uspokaja nocna jazda SKMką. Znajomi stawiają na nogi.

SOFA project, Naleśnik, Poland, Warsaw, 2008-11-07, Friday, 8:07 am, waking up before going to work.
[Beijing, China]

















(English version below)
Niniejszym ogłaszam nowy projekt fotograficzny, do którego chciałbym Ciebie zaprosić. Pomysł jest następujący – zapraszasz mnie na swoją kanapę na kilka dni (wymagań nie mam dużych, podłoga też ujdzie). W tym czasie dokumentuję Miejsce w Którym Żyjesz i Ciebie w Nim. To takie proste. To jak? Zgłoszenia/zaproszenia na maila albo w komentarzach.
(English version)
Hereby I announce a new photographic project and invite you to participate in it. The idea is as follows: you invite me to your sleep on your sofa for a couple of days (I don’t have big needs, floor is also ok). At that time I would document You And The Place You Live In. It’s that simple. So how would it be? Please submit your registrations/invitations via email or comments.

[Tomski’s “sofa” – December 2007]
update:
Participants:
1. Tomski – Warsaw, Poland [some pics made, waiting for more]
2. Naleśnik – Warsaw, Poland [done: 1]
3. Noriko & Coskun – Bursa, Turkey [to be done]
4. Imper – location unknown [to be done]
5. Wejdi – Bursa, Turkey [to be done]
6. Nat – London, UK [in 2009]
7. Domka – Warsaw, Poland [soon]
8. Elizabeth – Shanghai, China or Madison, USA or who knows [hmmmm]
9. Sandra Ch.- Winterthur, Switzerland [to be done]
10. Mat – Seattle, USA [to be done]
11. Justa & Geoffrey – Paris, France [to be done]
12. Ewa Kamila – somewhere, somehow [to be done]
13. Gosia M.-Cz. – Canada [to be done]
14. Ewa Iskierka – Sydney, Australia [to be done]
15. Ola B – Gdynia, Poland [to be done]
16. Walt Balenovich – Toronto, Canada [to be done]
17. Roma Piotrowska – Birmingham, UK [to be done]
18. kozica – Warszawa (Bielany), Poland [to be done]
19. Anita Damas – Florianopolis, Brazylia [to be done]
[Leshan, China]






[2008-10-20, T99B, Shanghai – Hong Kong]

Prysznic, pakowanie, check-out, przechowalnia bagażu, śniadanie, laptop, internet, ładowarki, sprite. Pożegnanie z nowym przyjacielem, którego pewnie nieprędko (jeśli w ogóle) zobaczę. Ale nigdy nie wiadomo, w końcu nie raz tak zawiązane znajomości miały ciąg dalszy.
Plecak, metro. Chichoczące Chinki (w Szanghaju ładne i fajnie ubrane). 3 stacje. Przepychanie się przy wysiadaniu. Korek z ludzi przy schodach, by zejść z peronu. Przejście podziemne, tłok, facet, który nad śmietnikiem “czyści gardło” i soczyście spluwa (bo w metrze wiszą zakazy “No spitting”). Bramka metra, która połyka bilet. Prześwietlanie bagażu przy wejściu na stację kolejową. Kontrola paszportu. “Sir, you will need another visa if you want to come back to China”. “I know, thank you.” Droga na stacji oznaczona jest znakami “Exit from the country”. Pięknie powiedziane. Wsiadam w pociąg. Hard sleeper, top berth – tak jak lubię. Maksimum intymności, najmniej ciekawskich oczu, blisko półki z bagażem. Książka.
Kolacja w warsie. I wtedy mnie uderza. Że to się dzieje po raz ostatni. Głośne rozmowy Chińczyków przy sąsiednich stolikach, kucharze, personel i goście palący szlugi pod nic nie znaczącymi zakazami palenia, kelnerka, która stawia przed tobą talerz nie patrząc na ciebie i zapomina przynieść pałeczek. To wszystko z czym na codzień musiałem się ścierać, aż w końcu zaakceptowałem i przywykłem, nagle wzrusza i rozwala na kawałeczki. Opuszczcam to miejsce, którego się nauczyłem, częściowo zrozumiałem, polubiłem.
Podróż na pewno odniosła skutek. Trochę czasu zajmuje uświadomienie sobie, że świat naprawdę kręci się i bez ciebie. Wyjście poza ramy pozwala ujrzeć obraz z innej perspektywy. Nagle dostrzegasz więcej możliwości, nabierasz przekonania, że jest milion sposobów, żeby sobie poradzić, milion rzeczy, którymi można się zająć. Przetasowują się priorytety.
Wracam – wznoszę toast ciepławym Tsingtao w miękko mknącym przez noc wagonie restauracyjnym. Czuję się tak jak wtedy w samolocie, wracając z Nicei z ostatniej podróży służbowej, z kieliszkiem szampana w ręku, już po wypowiedzeniu umowy o pracę, to samo poczucie, że oto zostawiam za sobą coś far behind.
Got out from China just before my visa expired. The last days I will spend in Hongkong. Luckily I will be hanging out with the newly-met friends (from this trip) – tiny B and V. Happy to be seing them again, cause the chances for that were pretty low. But you know… life is full of surprises. ;-)

[Pingyao, China]
Autobus zatrzymał się, piąta rano, ciemno, mówią nam, żeby wysiadać. Wychodzimy, rozglądamy się, nie wygląda jak miasto. Wygląda jak zjazd z autostrady. Jedna taksówka. Ile? You’re crazy! Otworzone luki bagażowe, i czekają na nas, aż się zabierzemy, by reszta śpiochów (autobus sypialny) mogła pojechać dalej. Gołąbki zakręcone, Tomski zaspany. O nie. Nie damy się tu wysadzić. Najpierw po angielsku, a potem już po polsku (i tak nie było zrozumienia) coraz głośniej negocjuję (drąc się i gestykulując) dalszą podwózkę. Zadziałało – autobus podwiózł nas dalej. A hasłem wieczoru było “pierdolę, nie wysiadam”.
Na taksówkarza, który wiózł nas do hotelu też profilaktycznie nakrzyczeliśmy, ale tu starczyło nam fantazji tylko na: kto wygra mecz? arka gdynia!
Nie litujcie się nad Chińczykami, oni tak się porozumiewają – wrzaskiem. Oj, Chiny dały mi wystarczająco w kość i takie numery, to już pestka.




[Xi’an, China]


[Badalin (the Great Wall) and Beijing, China]





Za Tomskim przyjechali znajomi – Artur i Asia (nasza modelka na Wielkim Murze), przez chwilę podróżujemy w tym samym kierunku.
Czupryna włóczykija drażniła mnie niezmiernie.
