what makes you tick, it makes me smile

2009-05-05 – 04:47

[Sorocaba, Brazil; Ilhabela, Brazil]

rafa floating

Po intensywnym pobycie w Rio/Niterói wróciłem na weekend w gościnne, rodzinne progi Mr i Mrs Miotto. Mieliśmy zacząć podróżować, ale po części korporacja Rafaela, a po części lenistwo, a przede wszystkim uwielbienie chill-out’u, zimnego piwka i soczystego mięsiwa z grilla sprawiły, że weekend do intensywnych zdecydowanie nie należał.

Na szybko musiałem sobie wymyśleć coś na ten tydzień (bo z Rafaelam i Thalitą mamy zacząć podróżować pod koniec tygodnia). No to wybyłem dziś na Ilhabela (czyli “Piękną Wyspę”). Przybyłem do hostelu i okazało się, że jestem jedynym gościem. Cóż, idzie jesień…

Od jakiś 3-4 tygodni nie używam polskiego numeru komórki (mam brazylijski). Jeżeli ktoś coś wysłał, to trafiło to w czarną dziurę.

(a fotka jeszcze z Wielkanocy)

lepiej będzie na czas jakiś wziąć i zniknąć, wrócisz na czysto, gdy sprawy w mieście przycichną

2009-05-01 – 16:24

[Niterói, Brazil]

20090429_szk_0132

20090429_szk_0136

20090429_szk_01761

Ostatniej nocy w Niterói wyprawiłem sobie należytą imprezę pożegnalną. Momenty do zapamiętania, to:
– zaskoczone twarze współlokatorów, gdy wróciliśmy z supermarketu obładowani browarkami
– gruba murzynka przyciskająca mnie do obfitego biustu, ucząca mnie ciasno tańczyć Forró
– uściski ze współlokatorami, sugestie, żebym, został, wrócił, zapewnienia, że kiedy tylko zechcę…

Pokochałem to miejsce i tych ludzi. A licznik pożegnań tyka.

Andressa, me and SKOL [2004-2009]

2009-04-30 – 22:52

Andressa, SKOL and me - Turkey'2004
Andressa, Skol and me – Turkey’2004
We met a moment before taking this picture. She came to me and said “hey, you’re drinking a Brazilian beer, I’m Brazilian” (I thought I was just drinking the cheapest one, it was in a 1-liter plastic bottle, I didn’t know it was Brazilian :)).

me, Skol and Andressa - Brazil'2009
me, Skol and Andressa – Brazil’2009
On my goodbye party in Rio.

irytujesz ich gdy po wodzie z sukcesami kroczysz

2009-04-30 – 22:00

[Corcovado, Rio de Janeiro, Brazil]

Marzyłem o tym, by zobaczyć to miejsce. Pocztówkowy widok, gdzieś na drugim krańcu świata. W mojej głowie zawsze to było miejsce odległe i nieosiągalne. Tak jak Taj Mahal. Byłem, widziałem, było pięknie.

Christo, Corcovado, Rio de Janeiro

Christo, Corcovado, Rio de Janeiro

Christo, Corcovado, Rio de Janeiro

Christo, Corcovado, Rio de Janeiro

Spotkałem się tam (planowo) z Quebekańczykami, ostatni raz widzieliśmy na końcu świata w Ushuaii. :)

Rio walkabout

2009-04-28 – 05:42

[Rio de Janeiro/Niterói, Brazil]

To nie był stracony czas. Dwa tygodnie w Rio i Niterói. Nawet te wszystkie imprezy i kluby dużo mówią o tej kulturze. Samba na żywo wywołuje gęsią skórkę. Na scenie 25 muzykantów i te potężne brzmienie bębnów. A oni nawet hymn narodowy grają na sambową nutę. Albo ten raz jak poszliśmy do fancy klubu przy Copacabanie i stałem tuż przed Romario zasłaniając mu plecami widoki wszelakie. Albo te wszystkie przeprawy przez zatokę Guanabara promem, mostem, autobusem, nielegalnym minibusem, samochodem, taksówką. Mecz obejrzany w barze i drugi na stadionie. Lunche, owoce, współlokatorzy. Andressa i jej koleżanki. Rozmowy. Spacery i jazdy autobusami (strach, gdy wieczorem wsiadłem w nie ten co trzeba). Albo jak przypadkiem pojechałem na lotnisko, zwiedziłem, bo lubię, i wróciłem ciesząc się, że byłem tam tylko przypadkiem, a nie z konieczności (bo to jeszcze nie czas na powrót).

Rio – piękne, dzikie, niebezpieczne. Chciałbym tu zostać dłużej.

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Rio walkabout

Wszystkie z małpki.

Cadê Você ?! Cadê Você?!

2009-04-27 – 05:56

[Maracanã stadium, Flamengo-Botafogo game (2:2), Rio de Janeiro, Brazil]

Flamengo - Botafogo (26-04-2009)

“Cadê Você ?! Cadê Você?!
no Maraca nunca vi, no Engenhão não tava lá,
os jogadores todos choram, não tem torcida pra apoiar!”

“Gdzie jesteście? Gdzie jesteście?
na Marakanie nigdy was nie widziano, na Engenhão was nie było,
płaczcie gracze, których nie wspierają fani!”

[youtube width=”450″ height=”360″]http://www.youtube.com/watch?v=4Z589xxA0EY[/youtube]

Przyśpiewka wymyślona na potrzebę chwili przez fanów Flamengo, by skomentować wolne miejsca w sektorach Botafogo. Nawiązuje do sytuacji, gdy gracze Botafogo po przegranym meczu płakali na konferencji prasowej. Ale tym razem większość z 95 tys miejsc była zajęta (dawniej wpuszczano tu nawet 200 tys ludzi). Dziwnym nie jest, skoro Flamengo, to najpopularniejsza drużyna w Brazylii i ma 43 miliony fanów. Tak, miliony.

Niedziela, to przede wszystkim święto piłki. Bębny, flagi, wytatuowane herby drużyn i dzika celebracja.

I żadne słowa tego nie opiszą, jak czuje się człowiek będąc w środku rozentuzjazmowanego tłumu, więc jeszcze jeden filmik. Pierwszy raz w życiu doświadczyłem falowania betonu pod stopami.

Ten wpis dedykuję Wujkowi Michałowi Skiubie, który ze względu na miłość dla sportu powinien kraj zmienić.

Flamengo - Botafogo (26-04-2009)

pocztówka z Zakopanego

2009-04-25 – 01:28

[Zakopane, Kasprowy Wierch, Poland]

Sugar Loaf

it’s all a joke after all

taksówka o tym wie

2009-04-24 – 17:35

[Rio de Janeiro, Brazil]

Andressa

Andressa

Sometimes she’s like a kid. Sometimes she’s like a super-model who doesn’t care. Sometimes she’s both.